Naar Seattle

We gaan met de trein naar Schiphol, gelukkig komen we net tussen de buien door bij het station. De vlucht van Air Canada naar Toronto heeft een uur vertraging (uiteindelijk anderhalf uur). We vertrekken nu om 13 uur, op de 13e en zitten rij 13. Prima vlucht, ruime zitplaatsen met genoeg eten en veel (voor ons niet zo bekende) films. Ik kijk twee young adult films (Maze Runner en Project Almanac). In Toronto kom je in de vertouwde douaneroutines terecht met lange rijen. Een half uur voor vertrek van de vlucht worden we gelukkig uit de rij gevist om sneller langs de douane te kunnen. De goed gemutste douanier verwondert zich over de groei van de heren sinds het paspoort werd afgegeven. “Wat geven jullie ze te eten”. Het is nog opvallend lang (vijf uur) van Toronto naar Seattle, nu met basic service (eten kun je kopen) en beenruimte, maar nog steeds met films. Aangekomen in Seattle krijgen we onder gejuich van de familie bij Hertz precies dezelfde auto als drie jaar geleden, weer een Nissan Quest, gek genoeg met een nummerbord van Arizona waar we deze vakantie niet zullen komen. We hebben een eenvoudig hotel (Comfort Inn) bij het vliegveld waar we tussen 8 en 9 aankomen.. Het is ook inderdaad niks bijzonders.