Naar San Francisco

Er werd flink uitgeslapen. Pas na elven vertrokken we richting de eindhalte van onze vakantie, San Francisco. Het ontbijt van de Rosedale Inn had een huiskamersfeertje met twee tafels en een barretje. Dat kan omdat het hotel een stuk kleiner is dan ik had verwacht. Een vriendelijk stel uit San Francisco vierde hun 53e trouwdag. Ze gaven allerlei tips voor wat ons in San Francisco te doen stond, maar dat leek een wel heel ambitieus programma voor twee dagen te worden. Voor wie het wil weten: je moet beslist in Scoma's gaan dineren, het beste restaurant van San Francisco.
We nemen de niet-toeristische route (zonder 17 mile drive en Highway 1) naar Google in de Silicon Valley, want daar zijn de kinderen wel benieuwd naar. Het barst er natuurlijk van de Googlekleuren rood, geel, groen en blauw, vooral de fietsen vallen op. Er wordt flink gefitnesst net buiten de campus. Het is er druk met twintigers die er lijken te werken, en nu lunchpauze hebben. De kinderen lopen rond alsof ze beslist niet uit de toon mogen vallen om zo hun baan over tien jaar bij Google niet te verspelen.
Door naar iets dat ik wilde zien: de campus van de Stanford University. Ze hebben hun best gedaan, maar het maakt weinig indruk. Het voelt aan als een aangeharkte Duitse stad: strak in de verf, maar gladjes en weinig oorspronkelijk.
Vlak voor San Francisco doen we inkopen bij een grote supermarkt en dan rijden we over highway 280 San Francisco binnen. Veel meer skyline dan ik verwacht had van deze stad. Pas 3,5 mile voor ons hotel komen we in een sukkeltempo terecht, dat valt erg mee als je het vergelijkt met Seattle en Portland eerder deze vakantie. We zitten echt schitterend in het Penthouse van The Wharf Inn, met zicht op de skyline, in het hart van de Fishermans Wharf. Alcatraz zie je op een haar na (wel als je een paar stappen buiten het hotel zet). Na het eten maken Marianne en ik nog een avondwandeling langs de wharf. Prettig sfeertje hier.