Op stand aan het Crater Lake

Een dagje rond het Crater Lake. In één dag raffel je dit park niet af, maar kun je het helemaal recht doen. Dat voelt wel goed. Het draait immers om het Crater Lake dat je in een middag in een rustig tempo vanuit allerlei hoeken en gaten kunt bewonderen. Jelle en ik deden weer eens de ochtendroutine: zo vroeg opstaan dat je een trail kunt hebben gedaan en toch weer bij het ontbijt aansluit. Volgens de hotelinformatie was er vanaf half zeven gratis koffie te krijgen, en daar wilden we wel even op wachten. We deden Garfield Peak van ruim 5 km, waarin je, zoals de naam al zegt, de 300 meter hoger gelegen Garfield Peak beklimt. Die start bij de lodge, wel zo gemakkelijk. We hadden gisteren nog weinig van het meer gezien, dus we zaten ons nu te vergapen aan de uitzichten. Heen ging het daarom in een rustig tempo (bijna anderhalf uur). We hadden afgesproken uiterlijk kwart voor negen terug te zijn en dat werd krap. We raceten daarom in een kwartiertje naar beneden.
We hadden het pad helemaal voor onszelf. Als je stil bent, is het dan ook helemaal stil. Pas op de terugweg kwamen we twee mensen tegen. En natuurlijk dieren. Er zijn hier veel eekhoorns. Verder zagen we een hert en marmotten.
In de lodge hangt een prettige sfeer van oude rijkdom. Er branden twee haardvuren waar veel mensen bij zitten. Er loopt een balustrade achter het hotel met meerzicht en daar zitten ook veel mensen. Het is hier fris, niet veel meer dan 15 graden, wel met een zonnetje, en ’s nachts vriest het bijna. Maar ik zie dat het ook hier binnenkort warm wordt, over de 30 graden. Gelukkig hadden we nauwelijks last van muggen die hier in de zomer een plaag kunnen zijn.
Het ontbijt in de lodge was fijn, met goede bediening. Het glas met yoghurt en fruit van Marianne was mooi versierd in de vorm van een kat. Daarna deden we een paar uur rustig aan. Pas in de middag gingen we het rondje rond het meer maken. Natuurlijk raak je op een gegeven moment verzadigd bij alle uitkijkpunten. Het mooist was het bij Watchman Overlook met uitzicht op Wizard Island waar het water verschillende tinten blauw en groen heeft. De heren deden ook de Watchman Peak Trail, 200 meter omhoog. De moeite waard.
We gingen eten bij Annie Creek. Voordeel was dat je daar pizza’s kon eten, maar eerst moesten we 20 minuten wachten op een tafeltje en vervolgens was mijn Veggie Lover belegd met salami, dus er ging twee uur overheen voor we het pand weer verlieten.