Lassen Volcanic National Park

De Travelodge heeft bijna alles wat een standaard Amerikaans hotel heeft. Koelkast, magnetron, lekkere bedden met zo’n toplaag, gratis koffie en krant in de lobby. Het internet is zelfs opvallend goed (waardoor ik eindelijk behoorlijk foto’s kon uploaden). Het is het op één na goedkoopste hotel van de vakantie, dus de beste prijs/kwaliteit. Alleen het ontbijt gaat net even anders. Je krijgt een bon voor een ontbijt bij een restaurant dat 4,5 mile verderop ligt. Het was wel aardig omdat het zo’n op en top Amerikaans restaurant was, waar nauwelijks een toerist leek te komen. De plaatselijke brandweer kwam net binnen om te eten.
Maar eerst was ik zelf bij het opstaan de buurt nog even wezen verkennen. Ons hotel lag vlakbij de botanische tuin, de Sacramento rivier en de trots van Redding, de Sundial brug ontworpen door Calatrava. Tussen 7 en 8 was ik hier zeker niet alleen. De stadsbewoners gingen joggen, of liepen met elkaar te kletsen over de brug zoals bij ons een lunchwandeling wordt gemaakt. Misschien doen ze dat vooral in de vroege ochtend omdat het later te warm is. Want de receptioniste vertelde dat deze temperatuur van 114 graden Fahrenheit (45 graden) hier normaal was. In de USA Today zie ik ook dat het momenteel nergens warmer is in Amerika. Op de botanische tuin had men duidelijk zijn best gedaan, maar zonder al te veel succes. Weinig kleur en planten die worstelden met het klimaat.
Het toerisme is belangrijk voor Redding, zo las ik in de hotelinfo, maar het straalt er niet van af. Als er dan toeristen komen, dan lijken het vooral Amerikanen te zijn. Sowieso hebben we de hele vakantie nog nauwelijks Nederlands gehoord, drie keer welgeteld, al hebben de Amerikanen zelf (bij de standaardvraag “Where are you from?”) bijna altijd wel een kennis van een kennis die in Nederland gewoond heeft.
We waren vandaag laat, maar het was gelukkig maar een uurtje rijden naar het Lassen Volcanic NP. Lassen is eén van de minst bezochte nationale parken van de VS. Ik had het uitgezocht om toch een beetje Yellowstone-gevoel te krijgen, ook hier stomende zwaveldampen. We waren in relax/vakantiemodus. Eerst het filmpje kijken bij het bezoekerscentrum (hadden we deze vakantie nog niet eerder gedaan), picknicken aan een meer (Summit Lake), een zwempoging bij een ander meer (Lake Helen) maar dat was op frisdranktemperatuur dus veel te koud. Het had wel een prachtig zicht op Lassen Peak, het centrale punt van het park. De beklimming daarvan sloegen we maar over, wel deden we de 3 mile wandeling naar Bumpass Hell. Bumpass is een meneer die ooit zijn been ernstig verbrand had tijdens een ontdekkingstocht over het terrein. Het was een prachtige wandeling, eerst door de bergen en toen door het Yellowstone-achtige gebied met veel stoom, en allerlei kleuren. Geen geisers, maar verder wel echt Yellowstone. Het was extra mooi uitgelicht in het late middagzonlicht en de donkere wolken (er viel een klein buitje, wel meteen de eerste regen van de vakantie). Lassen ligt op zo’n 1500 - 2500 meter hoogte wat de temperatuur veel draaglijker maakt dan in Redding. Lassen is een overzichtelijk park, je rijdt in een uurtje in en uit het park over de hoofdweg, maar door al onze uitstapjes hebben we er zes à zeven uur doorgebracht.
Daarna was het nog zo’n drie kwartier naar Chester waar we in een “family suite” in een Best Western zitten. De stemming wordt gedrukt, omdat het internet hier erg slecht is, verder business as usual. We gingen voor de verandering eens eten bij een Mexicaan. Het smaakte goed.