Naar Kings Canyon

Het begint te wennen, eten in het met tl-buizen uitgelichte restaurant van de lodge. De kok is er misschien volgende week weer, wordt er verteld, maar er blijft genoeg te kiezen over. Ik maak nog een kleine ochtendwandeling. We zitten hier echt heel mooi in de vallei, bij de rivier en tussen de bergen. En nu zie ik het pas goed: Yosemite Falls zit precies achter onze kamer.
We verlaten Yosemite, één van de mooiste en aantrekkelijkste parken van deze vakantie. Ik had eerder wel vergelijkingen gehoord met Zwitserland, maar dat vind ik meer voor Mount Rainier gelden. En misschien door de manier waarop wij het bekeken hebben, vond ik de drukte erg meevallen.
We stoppen nog even bij El Capitan en kijken bij de Tunnel View (net zo’n ver weg uitzicht van de vallei als vanuit Olmsted Point, maar nu van de andere kant) en dan is het stug doorrijden. Fresno doen we alleen aan om naar de supermarkt te gaan en om te lunchen bij de McDonalds. Mexicaanse invloeden worden hier merkbaar; de teksten zijn tweetalig Engels/Spaans, het personeel praat Spaans met elkaar. De Walmart is (zoals gewoonlijk) formaat drie keer een Albert Heijn, maar we zoeken vergeefs naar verse groente en fruit. Desgevraagd blijken ze alleen bananen en watermeloenen te verkopen.
En dan is het weer stug doorrijden naar Kings Canyon. Geen mooie route tussen Tunnel View en Kings Canyon. Bij het visitor center van Kings Canyon is de ranger weinig in de stemming om iets te vertellen. Koop de foldertjes maar, zegt hij. Dichtbij het visitor center doen we twee dingen. Eerst een wandelingetje naar de op één na grootste boom ter wereld. We zijn wat verbaasd, want zo groot ziet hij er nu ook weer niet uit. Hadden we in de Redwoods niet nog grotere bomen gezien? Wel bijzonder dat hij al 1700 jaar oud is (en het kan nog veel ouder). Er staat een korte uitleg van de levensfases van de sequoia’s. Jonge sequoia’s blijken er uit te zien als ordinaire kerstbomen. We rijden via een smalle weg naar Panoramic Point. Daarvandaan zie je dat er erg hoge bergen in de buurt zijn, ruim boven de 4000 meter.
De route naar Kings Canyon moet een heel mooie scenic byway zijn, reden waarom ik graag aan het einde van die weg in de Cedar Grove Lodge wilde slapen. Het was inderdaad een mooie tocht door de bergen, en langs de canyon, maar ik vond hem niet uitzonderlijk. In het laatste stuk daalden we af naar de Kings rivier. Halverwege zagen we een flinke bosbrand. Groter had ik het zelf nog nooit gezien, maar hier zijn ze dat wel gewend. Het is erg droog in Calfornië momenteel, en daarom is er veel gevaar voor bosbranden. De brandweer mag niet op vakantie, vertelde de mevrouw van de receptie.
De Cedar Grove Lodge heeft een fijne atmosfeer en is lekker kleinschalig, zeker als je het met de Yosemite lodge vergelijkt. Daar hadden we kamer 3424, hier 3 en 5, om maar een voorbeeld te noemen. Strak naast de lodge stroomt de Kings rivier; vanaf het lodgeterras kun je de snelstromende rivier bewonderen. Ik was eerst van plan het in de vroege ochtend rustig aan te doen, maar nu begint het toch weer te kriebelen.